Stary dziad - Szanty

Pewien dzielny morski wilk zawsze był w humorze,    d A A d
Kiedy tylko poczuł wiatr, wnet ruszał na morze.     d A A d
Łapy miał jak bohny dwa, tors miał jak ze stali,    C F C A  |
Silny był, że o-ho-ho, wszyscy przed nim wiali.     d A A d  |x2

Fale kołysały go, słońce opalało,
Choć już pływał wiele lat, wciąż mu było mało.
Z morzem walczył, w portach pił i wiecznie tak żyć chciał,
Lecz nieubłaganie czas, jak nam wszystkim leciał.

Teraz w porcie stary dziad na zydelku siedzi,
Łza zrosiła grube szkła, bacznie młodych śledzi.
Patrzy jak przy jachtach swych sprawnie się krzątają,
Ech popłynął by i on, ale zdrowia mało.

Stary dziadku, nie lej łez, taka losu kolej,
Przyjdzie czas, a każdy z nas zwinie żagle swoje.
Póki co kufelek weź, zanuć coś dla ucha,
Morskich pieśni każdy z nas zawsze chętnie słucha.

Chwycił kufel stary dziad, gdy mu postawili,
I pociągnął szanty, że wszyscy się zdziwili.
Szybko też o jachtach swych młodzi zapomnieli,
Koło dziadka, długą noc, słuchając siedzieli.