Zabierz mnie na ląd - Szanty

Rzuciłem swój wór na zmarznięty dek             a d
Był styczniowy mroźny dzień.                    e a
W wachcie było nas trzech: ja, Tom i Jack.      a d
Dwóch do lin jeden na ster.                     e a
Dmuchnęło z N-E na Georges Bank                 a d
I czas zaczął szybko biec.                      e a
Silnik warknął raz, potem całkiem zagasł        a d
I wtedy zaczęło się.                            e a

Zabierz nas na ląd, spróbuj znaleźć cichy port.  a d e a
Tak daleko jest dom, wręgi łamie sztorm.         a d
Zabierz nas na ląd.                              e a

Jack klął jak szewc, cisną korbą i rzekł:
Co do diabła z tą maszyną.
Tyle zdrowia przez ciebie straciłem nikt nie wie.
Doprowadzisz nas do ruiny.
Coraz mocniej dmucha, łódź steru nie słucha.
Hej, spróbujemy jeszcze raz!
A dryf zwiększał się i wiedziałem,
Że obraca nas burtą do fal.

Tom chwycił za topór, ciął fały i szoty,
A gdy nagle trafił na reling.
Splunął w morze i zbladł,
Twarz miał bledszą niż grad
Co pokład już zaścielił.
Do wiatru na parę chwil
Tak niewiele brakowało
I pamiętam, że chciałem modlić się
O więcej wody przed tą czarną skałą.

Jack z wiatrem i prądem sztormować chciał
W szalejącej otchłani.
Łódź leżała na burcie, fala zakrył nas.
I wiedziałem, że koniec z nami.
Przez kilka chwil widziałem zgniły kil
I zwoje lin w spienionej wodzie.
Nie mogłem zrobić nic i w głowie ta myśl
Obym się nigdy nie urodził.

Płynął prądy wieje wiatr, zawsze było tak
Tylko człowiek chce z nimi się mierzyć.
Boże pomóż tym co na morzu dziś są
I chroń tych co nie mogą przeżyć.